Ο γάμος μπο­ρούσε να γίνει στην εκκλησία ή στο σπίτι της νύφης και κατέληγε πάντα με φαγοπότι, τραγούδια, νησιώτικους και ευρωπαϊκούς χορούς για τέσσερις συνε­χείς μέρες.

Το νυφικό κρεβάτι το στρώνανε κοπέλες ανύπα­ντρες, τραγουδώντας τραγούδια του γάμου. Δεν έ­λειπαν όμως και οι σχετικές φάρσες που σκάρωναν στο νιόπαντρο ζευγάρι, π.χ. κρεμούσαν κάτω από το στρώμα κουδούνια, καταφέρνοντας έτσι να σπά­σουν το «απόρρητο» της πρώτης νύχτας.

Τρεις μέρες πριν το γάμο μαζευόταν οι συγγενείς και οι φίλοι στο σπίτι της νύφης και φτιάχνανε <αα στρώ­ματα» με μαλλί από πρόβατα. Απαραίτητο ήταν το «ασήμωμα» με διάφορα νομίσματα, ενώ ένα αγόρι —που δεν έπρεπε να ναι ορφανό— κυλιόταν πά­νω στο στρώμα (σύμβολο αρσενικής τεκνοποίησης και υγείας του ζευγαριού).

Λίγες μέρες πριν το γάμο, ο γαμπρός με το συμπεθε­ριό ξεκινούσε από το σπίτι του για το σπίτι της νύφης με βιολιά, λαούτα και τραγούδι, για να πάρουν τα «προικιά». Εκεί το γλέντι συνεχιζόταν για ώρες και στο τέλος έπαιρναν τα προικιά μέσα σε κοφίνια που τα κουβαλούσαν στο κεφάλι τους όμορφα κορίτσια, μέχρι το σπίτι του γαμπρού, όπου ξεφάντωναν μέ­χρι το πρωί. Απαραίτητη συνήθεια ήταν κάποιος να κλέψει ένα αντικείμενο από τα πεθερικά για λογα­ριασμό του γαμπρού.