Στις νοτιοανατολικές ακτές της Ιθάκης, όπου το ακρωτήριο Μούντα συναντά το Ιόνιο Πέλαγος, βρίσκεται το εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη. Αν και η ακριβής προέλευσή του παραμένει τυλιγμένη στο μυστήριο, η ιστορία του είναι μια ιστορία αξιοσημείωτης ανθεκτικότητας απέναντι στις αντιξοότητες.
Η τοπική παράδοση αναφέρει μια εποχή το 1927, όταν τρεις κάτοικοι του Περαχωρίου – ο Ιωάννης Κασσιανός (Τσάρας), ο Σπύρος Δρακόπουλος (Τσιμπούκας) και ο Παναγής Κόμιτας – ξεκίνησαν μια αποστολή για την ανοικοδόμηση ενός ερειπωμένου παρεκκλησίου αφιερωμένου στον Άγιο Ιωάννη. Αυτή η πράξη δίνει ζωή στην ιστορία του παρεκκλησίου, υπονοώντας μια παρουσία που προηγείται των τεκμηριωμένων αρχείων.
Αλλά η ιστορία δεν τελειώνει εκεί. Μια τραγωδία χτύπησε το 1946 όταν μια έκρηξη νάρκης ξηράς έσκισε την περιοχή, καταστρέφοντας το παρεκκλήσι για άλλη μια φορά. Ωστόσο, το πνεύμα της κοινότητας δεν θα αποθαρρυνόταν. Αναστήθηκαν από τις στάχτες και ξανάχτισαν τον Αγ. Ιωάννη, έναν φάρο πίστης που ανατέλλει.
Σαν να δοκιμάζεται η αποφασιστικότητά τους, η μοίρα παρενέβη και πάλι το 1953. Ο καταστροφικός σεισμός που συγκλόνισε την Ιθάκη άφησε για τρίτη φορά ερείπια του Αγίου Ιωάννη. Ωστόσο, η ακλόνητη αποφασιστικότητα των Ιθακήσιων έλαμψε. Αρνήθηκαν να αφήσουν τον τόπο λατρείας τους να σιωπήσει και ξεκίνησαν μια ακόμη προσπάθεια ανοικοδόμησης.
Το παρεκκλήσι του
Αγίου Ιωάννη στέκεται σήμερα ως μαρτυρία για το διαρκές πνεύμα του λαού της Ιθάκης. Είναι ένα σύμβολο της ακλόνητης πίστης τους και της βαθιάς σύνδεσής τους με την κληρονομιά του νησιού τους. Με κάθε ανοικοδόμηση, όχι μόνο αποκατέστησαν ένα παρεκκλήσι, αλλά και επιβεβαίωσαν τη σημασία της κοινής ιστορίας και των παραδόσεών τους.
Φωτογραφία: Max Boil
Own or work here?