Το εξωκλήσι αυτό ανήκει στην ενορία του Ι.Ν. Κοιμήσεως της Θεοτόκου του Περαχωρίου.

Σαφείς πληροφορίες για το πότε χτίστηκε, δεν υπάρχουν. Είναι όμως γνωστό ότι στην περιοχή αυτή του δάσους ασκήτευε ο Αγιος Παπουλάκης, ο οποίος πήγαινε και προσκυνούσε το στο εξωκλήσι, οπότε συμπεραίνουμε ότι υπήρχε το 1800.

Με τους σεισμούς του 1953, κατέρρευσε και κατόπιν ξαναχτίστηκε. Από τότε λειτουργεί κάθε χρόνο στις 26 Ιουλίου. Πολλοί προσκυνητές στη γιορτή της Αγίας Παρασκευής, αλλά και κατά τη διάρκεια του χρόνου, βαδίζουν το ανηφορικό μονοπάτι για να ανάψουν τα καντήλια και να προσευχηθούν.

Η εκκλησούλα είναι μικρή, πέτρινη και σε αρκετά καλή κατάσταση. Πρόσφατα επισκευάστηκε το τέμπλο, έχει ωραίες βυζαντινές εικόνες και περιποιημένο προαύλιο χώρο. Φροντίζεται και επιβλέπεται συχνά-πυκνά από τις ενορίτισσες κ. Μιμίκα Βλησμά και κ. Νίκη Βλησμά, με τη συνεργασία του εφημέριου πατέρα Χριστόδουλου.

Η θέα από την Αγία Παρασκευή είναι πολύ όμορφη. Φαίνεται σχεδόν η μισή νότια Ιθάκη και το πέλαγος. Στην αυλή της είναι μια μικρή στέρνα βρόχινου νερού με πέτρινη πελεκητή γούρνα, από όπου πίνουν νερό τα πουλάκια του δάσους! Εκκλησάκι αφιερωμένο στην Αγία Παρασκευή υπάρχει και στο Βαθύ στη θέση Κάμπος. Είναι αρκετά μεγάλο και σε πολύ καλή κατάσταση.

Η Αγία Παρασκευή γεννήθηκε από γονείς χριστιανούς, στη Ρώμη, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Αντωνίνος. Την ονόμασαν έτσι, γιατί γεννήθηκε ημέρα Παρασκευή.

Μετά το θάνατο των γονιών της, μοίρασε τα υπάρχοντά της στους φτωχούς και γύριζε στις πόλεις και στα χωριά κηρύττοντας το ευαγγέλιο.

Η δράση της προκάλεσε τον Αντωνίνο. Τη συνέλαβεκαι της υποσχέθηκε ότι θα έχει πολλά αγαθά, αν αρνηθεί την πίστη της και θυσιάσει στα είδωλα. Η Αγία Παρασκευή αρνήθηκε και τότε την έβαλαν μέσα σε καυτό λάδι και πίσσα. Κατά παράξενο όμως τρόπο η Αγία έμεινε άθικτη. Τότε ο Αντωνίνος ράντισε το πρόσωπό του με το υγρό για να διαπιστώσει αν πράγματι καίει και τυφλώθηκε! Εξαγριωμένος διέταξε να την αποκεφαλίσουν.

Η εκκλησία μας τιμά τη μνήμη της στις 26 Ιουλίου.