Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για ένα εξωκλήσι σαν τα άλλα, αλλά για μια σπηλιά που το άνοιγμά της έχει κλειστεί, δίνοντας την εντύπωση της πρόσοψης μιας εκκλησίας. Γι' αυτό το λόγο η Παναγία αυτή ονομάστηκε Σπηλιώτισσα.

Πριν από πολλά χρόνια οι άνθρωποι ζούσαν πιο κοντά στη φύση, απολαμβάνοντας τα αγαθά της. Έτσι λοιπόν κάποτε οι οικογένειες Ζάβαρου και Αλευρά από το Περαχώρι, δούλευαν στην περιοχή κόβοντας ξύλα και φτιάχνοντας κάρβουνα. Μια μέρα ένα μικρό φως που ερχόταν μέσα από μια σπηλιά τράβηξε την προσοχή τους.

Πλησίασαν αμέσως και βρέθηκαν μπροστά σε μια εικόνα της Παναγίας. Με πίστη και ευλάβεια μεγάλη πήραν την εικόνα και τη μετέφεραν στο Περαχώρι. Την άλλη μέρα η εικόνα εξαφανίστηκε από το χωριό και βρέθηκε πάλι μες στη σπηλιά. (Αυτό έγινε τρεις φορές).Τότε κατάλαβαν ότι έπρεπε να μετατρέψουν τη σπηλιά εκείνη σε εκκλησάκι, όπως και έγινε.

 Προστασία της Παναγίας. Παλιότερα η μεταφορά αυτή γινόταν από το Περαχώρι με τα πόδια. Σήμερα όμως, επειδή το παλιό εκείνο μονοπάτι που χρησιμοποιούσαν είναι πολύ δύσβατο, ακολουθείται άλλη διαδρομή: Μέχρι το Μαραθιά με αυτοκίνητα και από εκεί με τα πόδια από αρκετά βατό μονοπάτι.

Αξίζει Λοιπόν το έθιμο αυτό που γνωρίσαμε από τους παλιότερους, να φροντίσουμε κι εμείς να το διατηρήσουμε και να το μεταδώσουμε στις επόμενες γενιές.