Η Εξωγή, που σημαίνει «χωρίς γη», είναι μόνο 2 χιλιόμετρα από τον Πλατρειθιά και απέχει 20χλμ. από το Βαθύ.

Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα και την έναρξη της περιόδου της Ενετοκρατίας, ήταν μία από τις κύριες κατοικίες του νησιού, γιατί παρείχε ασφάλεια από τους πειρατές, μια πολύ καλή θέα του καναλιού, της θάλασσας, και τους κόλπους γύρω από το βόρειο τμήμα της Ιθάκης.

Μετά την εξαφάνιση των πειρατών του 16ου αιώνα, μέρος του πληθυσμού μετακινήθηκε πιο κοντά στις ακτές και  σχημάτισαν τα χωριά του Σταυρού και του Πλατρειθιά.
Το χωριό παρέμεινε γεμάτο ειδικά κατά τη διάρκεια της αγγλοκρατίας, με πληθυσμό πάνω από 1.300 άτομα, με κύριο μέσο της ζωής τους την καλλιέργεια, την κτηνοτροφία, τα τεχνικά επαγγέλματα, και κάποι το εμπορίο. Στα πρώτα χρόνια αυτού του αιώνα πολλοί κάτοικοι άρχισαν να μεταναστεύουν, προτειμώντας την Αυστραλία, μειώνοντας τον πληθυσμό του χωριού από 500 άτομα το 1900 σε μόνο 50 ηλικοιωμένους σήμερα.

Οι ανασκαφές στην ανατολική πλευρά της Εξωγής, προς τον Πλατρειθιά, ανακάλυψαν ότι η περιοχή ήταν γεμάτη από αρχαία και βυζαντινά ερείπια κτιρίων και πηγάδια, επίσης ενδιαφέροντα αντικείμενα, εργαλεία και νομίσματα από διάφορες περιόδους.

Στην κορυφή του χωριού ένας χωματόδρομος οδηγεί στην κορυφή του βουνού σε μια τοποθεσία που ονομάζεται Περναράκια, τέλος στο ακατοίκητο μοναστήρι της Παναγίας, το οποίο λειτουργούσε μέχρι το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η πανοραμική θέα από το σημείο αυτό είναι αξέχαστη. Βλέπει πάνω από τη Βόρεια Ιθάκη, την θάλασσα γύρω από τη γη, το νησί της Κεφαλονιάς, ακόμη και μέχρι τα νησιά της Λευκάδας, Ζακύνθου, και τη δυτική ακτή της ηπειρωτικής Ελλάδα.