Μέσα σ’ ένα ποτήρι με νερό ρίχνανε τα δαχτυλίδια τους και κουνούσαν το ποτήρι, παρακολουθώντας τα δαχτυ­λίδια. Όποιο κουνιόταν περισσότερο, η κοπέλα που της ανήκε θα παντρευόταν πρώτη. Επίσης λυώνανε μολύβι στη φωτιά και το ρίχνανε μέσα σε νερό και μια γυναίκα που ήξερε εξηγούσε τα περίεργα σχήματα που έπαιρνε το μολύβι. Αν είχε πολλές ακίδες (αγκίνια), ο άντρας θα προερχόταν από μεγά­λη καλή οικογένεια. Αν πάλι σχημάτιζε τρύπα ή φουσκαλίτσα, θα ήταν καλός αλλά φτωχός.

Μέσα σ’ ένα ποτήρι νερό ρίχνανε το ασπράδι από ένα αυγό και τα περίεργα σχήματα που έπαιρνε τα εξηγούσε μια «ειδική» γυναίκα που έβρισκε πότε θα παντρεύονταν η κόρη και ποιον. Το ασπράδι το φύλαγε η κόρη για μέρες πολλές.

Την ημέρα του 'Αη Γιαννιού πάλι, όταν σήμαιναν ΟΙ καμπάνες, έχυναν το καντήλι με το περιεχόμενο, και το πρώτο αντρικό όνομα που θα άκουγαν ήταν του γαμπρού.

Επίσης την ίδια μέρα το μεσημέρι η κόρη έβγαζε νερό από το πηγάδι. Μέτραγε σαράντα σίκλους (κουβάδες) και πέταγε το νερό πίσω από τη πλάτη της ενώ το βλέμμα της ήταν συγκεντρωμένο σ’ ένα ^η που βρισκόταν στη βέρα (στόμιο) της /Έτσι θα έβλεπε τον άντρα που θα παντρευτόταν.

Παράλληλα με τους κληδόνους έλεγαν κα διάφορα τραγούδια, όπως αυτό που ακολουθεί (απόσπασμα) που αναφέρεται στη κόρη που βγάζει νερό από το πηγάδι.

Σαράντα σίκλους έβγαλα κι ακόμα δεν τον είδα / κι απάνω στους σαράντα δυο τη βλέπω δακρυσμένη. / «Γιατί δακρύζεις λιγερή και βαριαναστενάζεις;» / «Τον άντρα μ’ έχω στη ξενητιά και λείπει δέκα χρό­νους / κι ακόμα δυο τον καρτερώ, στους τρεις τον πετυχαίνω. / Κι α δεν αρθεί κι α δε φανεί καλόγρια θα γένω. / Θα πάω σ’ έρημο βουνό να στήσω μοναστήρι / και στο κελί θ’ αφανιστώ και θα μαυροφορέσω / αυτόν να τρώει η ξενητιά κι εμέ τα μαύρα ράσα.» / «Κόρη μου εγώ είμ’ ο άντρας σου, εγώ είμαι κι ο καλός σου.» / «Ξένε μου αν είσ ’ ο άντρας μου αν είσαι κι ο καλός μου / δείξε σημάδια του σπιτιού και τότε να πιστέψω.» / «Έχεις μηλιά στη πόρτα σου και κλίμα στην αυλή σου / κάνει σταφύλια ραζακιά και το κρασί μοσχάτο / όποιος το πιει δροσίζεται και πάλι αναζητά το.»...

Επίσης των Αγ. Θεοδώρων μαζεύανε χαλίκια από ένα τρίστρατο και τα βάζανε κάτω από το μαξιλάρι τους. Τη νύχτα βλέπανε όνειρο ποιον θα παντρευ­τούν.

«Ανοίξτε (ανοίγουμε), τους κληδόνους τ' ΆιΓιαννιού τη χάρη / κι οπούνε καλορίζικος σήμερα ριζικάρει. / Και πάλι ματανοίξτε τους να βγει ο χαριτωμένος / π’ όλο τ ο κόσμο γύρισε και βγήκε κερδεσ μένος. / Και πάλι ματανοίξτε τους να βγει και τσ’ αφεντιάς της / όπου αγωνιόντανε πολλές να κάμουν τα προικιά της.»