Μύρμηγκας: Μνρμηγκά μου τορνευτέ, μπρος και πίσω κόμπερέ και στη μέση λιτζερέ, πάρε το φουσάτο σου να πας απάνω στα βουνά πού ναι η ασφάκσ η πολλή για να φας και να σου μείνει, μη βάλλω την κλωσοούρα μου τη σαρανταπουλούσα, κι όσους φάει κι όσους κόψει κι όσους ανεμοσκορπίσει δε με γνοιάζει τίποτα.

Καύτρα: Το αστέρι, η καύτρα και η φωτιά πάνε στη Πόλη, το αστέρι πήγε κι εγύρισε, η καύτρα του (όνο­μα) επνίγει. Ούτ' απόψε καύτρα, ούτ’ αύριο άστρα. Σφελαγκόδρομος (εξάνθημα στον τράχηλο): Ο βα- οιληάς κάνει χαρά, κάνει του γυιού του γάμο. Όλο το κόσμο τον καλεί κι όλη την οικουμένη. Το σφελαγκό- δρομο δεν τον καλεί τον ψωριάρη, τον βρωμιάρη, το σκουληκοτουμπανιάρη. Τρία άστρα τον πήρανε και τον πάνε στη Πόλη και τον πνίξανε.

Λούγκα: Άγιοι Ανάργυροι και θαυματουργοί, πρώ­τοι γιατροί του κόσμου περάστε και ιάστε τούτο το πόνο, τη Λούγκα, τη δούγκα και τ’ ακονάκι από τον (όνομα) και τσι βελανίδες του από τα νεύρα του, από τσι φλέβες του, τσι πνεύμονες του. Περάστε και πισω- πατείστε την κάθε φωτιά και κάθε σκρώξιμο.

Μάτι: Άη Γιάννη Καβαλλάρη, κάνε μου πολύ τη χάρη, να μου βγάλεις το αγκάθι, πούναι μέσα στο ματάκι.

Σκρώξιμο (δάγκωμα από φίδι, σφήγκα κ.λπ.): Εν αρχή ην ο λόγος και ο λόγος ην προς τον Θεόν και Θεός ην ο λόγος. Οτι ζούζουλο της γης σε έοκρωξε να πάρει το θυμό του οπίσω γιατί Παζούς κι Αντίπα- ζους ο Χριστός ανικάει και βασιλεύει εις πάντας τους αιώνας.

Χαμένα αντικείμενα: Όταν κάποιος χάσει ένα αντι­κείμενο στο χώμα για να το βρει καρφώνει ένα ξύλο στη γη (καρφώνει το διάολο — το κακό) ελπίζοντας πως το καλό πνεύμα θα τον βοηθήσει στην ανεύρεση.