Οι Θιακές παροιμίες με τα χαρακτηριστικά γλωσσικά τους ιδιώματα μας δί­νουν μια εικόνα της ζωής, της νοοτροπίας, του ιδιό­τυπου χιούμορ και του αυτοσαρκασμού πολλές φο­ρές των κατοίκων. Οι περισσότερες είναι αποκλει­στικές του νησιού, άλλες είναι παραλλαγή παροι­μιών που χρησιμοποιεί ο ελληνικός λαός και σ’ άλλα μέρη.

• Άλλος αγαπάει τον παπά κι άλλος την παπαδιά.
• Αρχοντιά χωρίς τα έχει, φάσκελα του που την έχει.
• Αγλοιά που χάσει τάρμενο και τονε πάρει η νύχτα.
• Απ’ τον Σταυρού κι εκεί, καθ’ εληά το λάδι της και λίμπα το νερό της.
• Α δεν ξέρεις να υφαίνεις τα μασούρια π τα βάζεις;
• Γρηά στο μισοχείμωνο ξυλάγγουρο γυρεύει.
• Δύσκολο το ’χω να γενεί χοίρου τριχιά μετάξι χωριστής άρχος να γένει να 'χει αρχοντιό και τάξη.
• Δωσ’ μου κυρά τον άντρα σου και πόρε τον κόπανο.
• Έπαθε του λιναριού τα πάθη.
• Εκεί που πρέπει δεν βολεί κι όπου βολεί δεν πρέ· net.
• Εχεις γρόσια έχει γλώσσα.
• Επαντρεύτηκα να ξανασάνω κι εύρηκα μαλλιά να ξάνω.
• Εχει ο φτωχός την κόττα του σαν άρχος το φαρί του.
• Έβγαλε τα λούγανα.
• Θα βρέξεις ποδάρια για να φας ψάρια
• Κι ο μεγάλος γόμος κούρταλα κι ο μικρός κουρταλιάσματα.
• Κλέφτης άπιαστος αφέντης γεννωμένος.
• Λέει λόγο που καίει λόγγο.
• Μη κάνεις φίλο μυλωνά, ψαρά και μακελάρη αν το καλοσυλλογιστείς είναι κι οι τρεις γαϊδάρα.
• Όθε βλέπεις πολύ φιλία πάντρεχε πολλήν αμόχη.
•  Ότα δεν έχω μαυρομάτα φιλώ και τσιμπλομάια.
• Οι Θιακιοί ευρήκανε το Θεό με τη γνώση.
• Ο ένας όρτζα κι ο άλλος πότζα.
• Ο Μάης έχει την κουή κι ο Θεριστής την πείνα.
• Όποιος γαμεί τον Αύγουστο κακό χειμώνα βγάζε.
• Ο χάρος έχει μπασιό μα δεν έχει βγαλοιά.
• Ούλα τα στραβό ψωμιά η νύφη μας τα πλάθει.
• Ο λόγγος έχει αυτιά κι ο κάμπος έχει μάτια
• Όποιος αγοράζει στάρι έχει δυο μάτια, όποιος αγο­ράζει αλεύρι ένα κι όποιος αγοράζει ψωμί είναι θεόστραβος.
• Όπου νιομάθει δε γερονταφήνει.
• Όλα ’ναι φάδια της κοιλιάς και το ψωμί οτιμάι και το καϋμένο το κρασί όλα τ' αποστομώνει.
• Οι πολλοί θέλουν πολλά κι ο μοναχός απ' ούλα·
• Ο Θεός τον ακαμάτη του δίνει δυό ψωμιά αχνϊπκο και του δουλευτή ένα κι εκείνο κρίθινο.
• Οι Αργαλιώτισσες από την πάστρα τους σαπουνίζουν και τη γάτα τους.
• Όταν είσ’ αμόνι βάστα κι όταν είσαι σφύρα χτύπα.
• Οι φρόνιμοι στα σιόσματα κι οι πελελοί στο γάμο.
• Ότα φτωχύνει ο διάβολος γένεται πειρατής·
• Λάχανα απ' τον Καβελλάρη δίχως ξύδι  δίχως λάδι
• Μάης άβρεχος,  μούστος άμμετρος.
• Το μάρτη ξύλα φύλαε μη κάψεις τα παλούκια.
• Το Θιάκι το παντέρημο το παντερημωμένο πέντε φορές ερήμωοε και πάλι θα ρημώοει.
• Το λαγκά6ι α δεν του πούνε μπου, δε λέει μπα.
• „Πούθε μπου και πουθε μπα.
• Του Μαραθιά τα λαχανα τα  φαγα και ξανάσανα.
• Τοκαλό κρασί' λίγες μέρες κάνει στην ταβέρνα.

Γλωσσάρι: διανεύομαι: διανοούμαι / αγλοιά: αλοίμονο/ βολεί:βολεύει κούρταλα: θόρυβος, χτύπημα / όρτζα: κόντρα καιρό / πότζα: πρίμα με τον καιρό / μπιστιού: δανεικά / αχνίτικα: από άχνη, άσπρο αλεύρι / πελελοί: τρελοί / περάτης: πειρατής; Παντρέχω: προβλέπω / λίμπα: γούρνα / πρεβατώ: περπατώ / αμάχη: τσακωμός / μπασιά: είσοδος / πάστρα: καθαριότητα