Η Ιθάκη, το πιο γνωστό ίσως νησί του κόσμου, οφείλει την αίγλη της στα έπη του Όμηρου «Ιλιάδα» και «Οδύσσεια» και τον κεντρικό του ήρωα Οδυσσέα.
Μέχρι τον περασμένο αιώνα στην Ιθάκη κατασκεύαζαν λινομάλλινα υφάσματα με τα οποία έφτιαχναν και τα ρούχα της εποχής.
Ο γαμπρός και το σόι του με συνοδεία βιολιών και λαούτου πήγαιναν στο σπίτι του κουμπάρου και ύστερα όλοι μαζί στο σπίτι της νύφης.
Στις 24 Ιούνη του Αϊ Γιαννιού, μαζευόταν οι ανύπαντρες κοπέλες και ρίχνανε τους κληδόνους.
Ας ρίξουμε μια ματιά αρκετά χρόνια πιο πίσω να δούμε πώς έπαιζαν τα παιδιά στο Θιάκι.
Εδώ, έντονα φαίνεται η δίψα για ζωή γιατί το Θιακό μοιρολόι δεν είναι τραγούδι θανάτου αλλά τραγούδι ζωής.
Σε χρόνια που η ιατρική περίθαλψη ήταν θποτιπώδης, οι θρησκευτικές προκαταλήψεις και τα ευχολόγια ήταν όπλα στα οποία ο λαός βρίσκει καταφύγιο για επίλυση των προβλημάτων της υγείας. Έτσι γενήθηκαν τα ξόρκια που ένα δείγμα τους αναφέρετε παρακάτω.
Λίγα τραγούδια της Ιθάκης έχουν διασωθεί μέχρι σήμερα, άλλα είναι γνήσια Θιακά κι άλλα παραλλαγή τραγουδιών που υπάρχουν και σ’ άλλα μέρη.
Καταγράφουμε τα Αγιοβασιλιάτικα κάλαντα όπως τα έλεγαν στην Εξωγή στα μέσα του περασμένου αιώνα.
Πολλά τετράστιχα · ρίμνες · λαϊκής ποίησης κυκλοφορούν από στόμα σε στόμα που μιλάνε για τον έρωτα, το γάμο, τον ξενιτεμό, τις καθημερινές συνήθειες.
